Over mijn werk
"Analoge fotografie" is een beetje een holle term (net als "digitale fotografie") - het is allebei exact hetzelfde. Het enige verschil is het opslagmedium in mijn beleving. Voor allebei valt wat te zeggen, maar is zó'n persoonlijke keuze dat het zinloos is om een discussie aan te gaan om de een boven de ander te verdedigen. Op dat vlak is film gewoon geweldig voor wat ik ermee wil doen. Het draait om gevoel, en dát is de hele kern van fotografie. Dat gevoel is lastig om uit te leggen, behalve dat het voor mij beter aanvoelt, en het resultaat visueel beter overeenkomt met mijn idee en visie waar ik naartoe wil werken met een foto.
WAAROM FOTOGRAFEREN
Ik ben altijd al geboeid geweest door beeld, tekenen, natuur en ontdekken - enorm nieuwsgierig en een beelddenker. Ik denk letterlijk in plaatjes. Het helpt me de dingen te snappen; van alledaagse dingen tot de complexe moleculen en reacties tijdens het werk "zie" ik de dingen gebeuren. En dit gaat eigenlijk automatisch, gek genoeg denk ik daar niet eens over na. En ik ben geboeid door beeld zelf; als kind tekende ik veel en graag, en uiteindelijk is dit overgegaan in een liefde voor fotografie.
In 2004 ben ik voor mijn afstudeerstage in de chemie in Zwitserland terecht gekomen. Daar heb ik de basis gelegd en versterkt voor de grootste passies die ik nu heb in mijn leven - natuur, wandelen ("Nature-trekking"), en bovenal fotografie. Toen mocht ik 4 maanden de camera (Pentax MZ50) van mijn vader lenen, en heb die tijd een bescheiden 6 rolletjes merkloze kleurfilm volgeschoten. Vanaf die tijd was ik verkocht - 2006 kocht ik mijn eigen camera. Een digitale Nikon D50. En vanaf daar is het eigenlijk heel langzaam gaan lopen.
In 2011 begon het eigenlijk pas écht serieus te worden. Ik kocht mijn eerste "professionele" lens, en kort daarna kapseisde mijn leven op een kalme zee - mijn vader stapte uit z'n leven. De tijd daarna was bijzonder moeilijk, en door de natuur en fotografie in te vluchten heb ik mijn hoofd boven water kunnen houden. Het was een kalme en rustige haven voor me, waar ik me kon uitten en tot rust kon komen om alles in mijn hoofd te laten bezinken.
Vanaf 2015 ben ik langzaam gaan overstappen naar een analoog/digitale (hybride) manier van fotograferen - vastleggen op film, en de negatieven digitaliseren voor bewerking. Inmiddels fotografeer ik niet veel meer met een digitale camera. Deze zijn niet alleen duur om bij te houden, maar het doet me ook niks meer. Technisch mag de digitale camera dan wel superieur te noemen zijn wat betreft de kwaliteit van het beeld die het aflevert, maar voor mij voelt uitstraling van een volledig digitaal beeld toch vssk véél te strak en bijna "steriel" aan.Afhankelijk vn de gelegenheid kies ik de camera, en dit wordt steeds vaker een camera met zwart-wit film.
En als laatste gaat er niets boven het gevoel van en nieuw rolletje in je toestel stoppen, een foto maken, de spanning van het afwachten en uiteindelijk een goed ontwikkelde filmrol uit mijn ontwikkeltank trekken. Vooral middenformaat rolfilm geeft enorm veel voldoening. Het andere voordeel van schieten op film is dat het "langzamer" is; ik ben kieskeuriger geworden in het maken van een foto, omdat ik het met een beperkt aantal opnames moet doen op een rol. Een daardoor ben ik veel meer met mijn hoofd bij mijn omgeving en het "hier en nu", in de plaats dat ik continu de wereld door een camera zie.
MIJN PROCES
Werken met een film-emulsie en oudere camera's zijn voor mij een verademing. Ze geven een natuurlijker en "organischer" gevoel voor mij, en door mijn chemische achtergrond voel ik me enorm op mn gemak om zelf film te ontwikkelen. Een goede filmscanner is hierbij een waardevolle investering om zo veel als mogelijk zelf de negatieven te halen - ik hou graag alle touwtjes zelf in handen. De kosten van film? Eigenlijk valt dit redelijk mee. De kosten van het up-to-date houden van een digitaal systeem is op termijn duurder dan de film die ik in de zelfde tijdspanne gebruik. Hierbij gebruik ik overigens wel veruit het meeste zwartwit-film.
Veel gebruikte films en ontwikkelaar zijn voor mij Ilford-film, vooran FP4+, HP5 en PanF, in combinatie met Rodinal of Kodak HC110. Af en toe gebruik ik Kodak Tri-X (hangt sterk van het onderwerp af), en speel ik recentelijk met IlfordDelta 100 en 400.
Rodinal is een geweldige ontwikkelaar om zelf met receptuur en ontwikkeltijden te spelen. Een film kan je door een aangepaste ontwikkeling een andere uitstraling meegeven, en geeft vaak net die extra dromerige "look" mee die ik soms zoek. Uiteindelijk scan ik de film met een Epson flatbed-scanner. Digitaliseren geeft me de meeste controle over het uiteindelijke resultaat. En zo profiteer ik van het beste van de twee werelden, en waarom eigenlijk ook niet?
Ook de keuze van de camera hangt af van het onderwerp en mijn bui. Kleinbeeld (35mm) schiet ik met Nikon-camera's, omdat ik digitaal met Nikon ben begonnen. Bijna alle objectieven die ik tot nu toe heb "verzameld" zijn dus uitwisselbaar, en houd me flexibel qua keuze. Voor middenformaat heb ik een Mamiya uit de jaren 80, en een Hasselblad uit de jaren 60; beiden gebruik ik het liefst van al m'n camera's, en allebei om hun eigen redenen.
